ਖਵਰੇ ਕੀ ਹੋਇਆ ਕਿਓਂ ਮੇਰੀ
ਕਲਮ ਦੇ ਅੱਖਰ ਮੁਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਕਈ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਇੰਝ ਵੀ ਹੁੰਦਾ
ਵਗਦੇ ਦਰਿਆ ਸੁਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਲੰਬੇ ਰਸਤੇ
ਅਗਲੇ ਮੋੜ ਤੇ ਮੁਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਪੱਤੇ ਜਿਓਂ ਪਤਝਰ੍ਹ ਦੀ ਰੁਤ ਵਿਚ
ਪੇੜਾਂ ਨਾਲੋਂ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਸੁੰਨ ਜਿਹੀ ਆ ਬਹਿੰਦੀ ਤਨ ਤੇ
ਗਮ ਜਦ ਮਨ ਵਿਚ ਲੁਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਰੇਤ ਦੇ ਸਿਰਜੇ ਹੋਏ ਘਰੋਂਦੇ
ਇੱਕ ਠੋਕਰ ਨਾਲ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਹੁਣ ਚਿਹਰੇ ਦੀ ਪਰਤਾਂ ਥੱਲੇ
ਭਾਵ ਅੰਦਰ ਦੇ ਛੁਪ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਤੂੰ ਵੀ ਆ ਕੇ ਮਿਲ ਜਾ ਇਕ ਦਿਨ
ਸਾਹ ਮੁਕਦੇ ਮੁਕਦੇ ਮੁਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
