ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਅਰਥ
ਵਿਆਕਰਣ ਵਿਚ ਪਿਹਲਾਂ ਹੀ ਮਿੱਥੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਜਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਹੀ ਗੁੱਝੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ …
ਅੱਖਰ, ਜੋ ਕਦੀ ਅਲੰਕਾਰ ਹੁੰਦੇ ਸੀ,
ਅੱਜ ਉੰਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਹੀ ਅਰਥ
ਅਪਮਾਨਿਤ ਕਰਦੇ ਨੇ !
ਅੱਖਰਾਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ
ਪੱਥਰ ਧਰਨ ਨਾਲ ਨਹੀ ਦੱਬਦੀ ;
ਪਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸੜੀ ਹੋਈ ਸੋਚ ਨੂੰ ਵੀ
ਖੁਸ਼ਨੁਮਾ ਨਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ..
ਅੱਖਰਾਂ ਦਾ ਇੰਜ ਅਪਮਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲਿਓ !!
ਏਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕੇ ਇਹ ਅੱਖਰ
ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਆਪਣੇ ਅਪਮਾਨ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣ,
ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਚ
ਅੱਖਰਾਂ ਦੇ ਅਰਥਾਂ ਦਾ,
ਕ਼ਾਤਿਲ ਸਾਬਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ !!!
ਪਾਗਲ ਹਵਾ
ਜਦ ਵੀ ਆ ਕੇ ਮੇਰੀ ਸੋਚਾਂ ਦਾ
ਪੱਲਾ ਖੜਖੜੌਂਦੀ ਹੈ
ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਕੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਕੇ ਹੁਣ ਉਹ ਵਗਦੀ ਹੈ
ਕਿਸੇ ਮੁਖਾਲਿਫ ਦਿਸ਼ਾ 'ਚ….
ਪੀਲਾ ਜਿਹਾ ਚੰਨ,
ਜੋ ਜਰੀਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਸੁਨੇਹੇਆਂ ਦੇ ਅਦਲ ਬਦਲ ਦਾ…
ਮੇਰੇ ਹੰਜੂ ਵਾਂਗ ਉਹ ਵੀ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ…
ਇਕ ਨਾਮ ਜੋ ਖਾਲੀ ਵਰਕੇ ਦੇ ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਚ
ਅਕਸਰ ਲਿਖਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ…..
ਸਮੇ ਦੀ ਸੀਲਣ ਨੇ ਅੱਜ ਉਹ ਵੀ ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ...
ਇੱਕ ਨਦੀ ਜੋ ਨਿਕਲੀ ਸੀ
ਸਾਗਰ ਦੇ ਮਿਲਣ ਲਈ
ਮਰੁਥਲ ਦੀ ਗਰਮ ਰੇਤ ਵਿਚ ਹੀ ਗੁਮ ਹੋ ਗਈ..
ਇਕ ਲੜ੍ਹ ਜੋ ਜਗਦੀ ਸੀ
ਦੋਨੋ ਸਿਰਿਆਂ ਤੋਂ...
ਐਸੀ ਜਲੀ ਕੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ
ਆਪਣੇ ਹੀ ਸੇਕ 'ਚ ਸੜ ਕੇ ਸ੍ਵਾਹ ਹੋ ਗਈ ...
ਯਾਦਾਂ ਉਸ ਸੁਲਗਦੇ ਸੰਦਲ ਵਾਂਗ ਨੇ
ਜੋ ਮਿਹਕ ਵੀ ਨੇ ਤੇ ਅੰਗਾਰ ਵੀ!!!
ਮੈਂ ਭੁੱਲਣਾ ਨਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਤੈਨੂੰ
ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਭੁੱਲ ਸਕਦੀ ਵੀ ਹਾਂ
ਕਿਸੇ ਵੇਖਿਆ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ
ਜ਼ਖਮਾਂ ਨੂੰ ਰੀਝ ਨਾਲ ਸਿੰਜਦੇ ???
ਹਾਂ ਮੈਂ ਅੱਜ ਕੱਲ ਅਖਾਂ ਦੀ ਨਮੀ ਨਾਲ
ਇਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ਹਰਾ ਰੱਖਣ ਦੀ
ਜੀ ਤੋੜ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ...
ਸੁੱਕਣ ਦੋ ਨਹੀ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ..
ਨਾ ਹੀ ਭੁੱਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ
ਤੇਰੀ ਕੀਤੀਆਂ ਵਧੀਕੀਆਂ ਨੂੰ !!!
ਤੇਰੀ ਹਰ ਇੱਕ ਅਦਾ ਨੂੰ
ਉੱਸੇ ਅਦਾਕਾਰੀ ਨਾਲ ਮੋੜਨਾ ਜਰੂਰ ਹੈ...
ਇਹ ਜੋ ਰੁੱਖ ਸਿੰਝ ਰਹੀ ਹਾਂ
ਇਸ ਦੇ ਫਲ ਤੇਰੀ ਹੀ ਝੋਲੀ ਚ ਡਿੱਗਣਗੇ
ਪਰ ਸਵਾਦ ਤਾਂ ਖਾਰਾ ਹੀ ਹੋਊ ...
ਪਤਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿਓਂ?
ਅਥਰੂ ਦਾ ਸਵਾਦ ਤਾਂ
ਤੂੰ ਵੀ ਚਾਖਿਆ ਹੀ ਹੋਣੈ !!
ਜੀਓਂਦੇ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਹਾਦਸਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ,
ਰੋਜ ਇਕ ਨਵੇ ਹਾਦਸੇ ਨਾਲ ਰੂਬਰੂ ਹੋ ਕੇ
ਚਲ ਪੈਂਦੇ ਹਾਂ ਆਪਣੀ ਰਾਹੀ
ਓਹ ਹਾਦਸੇ ਅਖਾਂ ਤੋਂ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ
ਜਿਹਨ ਚੋ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਲਈ
ਕਿ ਓਹ੍ਨਾ ਹਾਦਸਿਆਂ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਆਪ ਨਹੀ ਹੁੰਦੇ,
ਮੈ ਕਈ ਵਾਰ ਉਸ ਇਨ੍ਸਾਨ ਦੀ ਥਾਂ
ਖੁਦ ਨੂ ਓਥੇ ਰਖ ਕੇ ਵੇਖਿਆ ਹੈ,
ਪਰ...ਰੂਹ ਕੰਬ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,
ਕਈ ਵਾਰ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾ ਹੀ
ਮੈ ਖੁਦ ਓਥੇ ਮੋਜੂਦ ਹੋ ਘਾਇਲ ਹੁੰਦੀ ਹਾਂ .......
ਰੋਜ ਹਾਦਸੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ
ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀ ਓਹ ਕੀ ਹੈ
ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨੇ ਹਾਦਸਿਆਂ ਦੇ ਬਾਦ ਵੀ
ਟੁੱਟਣ ਨਹੀ ਦਿੰਦਾ……..
ਸ਼ੋਹਰਤ ਦੀ ਬੁਲੰਦੀ ਦਾ
ਜ਼ਮੀਨਾ ਦੀ ਵੰਡੀ ਦਾ
ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਨਾਰ ਦਾ
ਲੇਟੇਸ੍ਟ ਮਾਡਲ ਕਾਰ ਦਾ
ਆਓਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਾਹਾਂ ਦਾ
ਵੱਡੇ ਵੀਰ ਭਰਾਵਾਂ ਦਾ
ਰੰਗ ਬਿਰੰਗੇ ਨੋਟਾਂ ਦਾ
ਜਿੱਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਵੋਟਾਂ ਦਾ
ਸ਼ਿਖਰਾਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹੇਂਗਾ ਤੂੰ, ,
ਕਿੰਨਾ ਮਾਣ ਕਰੇਂਗਾ ਤੂੰ
ਬੁਲੰਦੀ ਤੋਂ ਬਾਦ ਢਲਾਨ ਹੈ
ਸਵੇਰ ਤੋਂ ਬਾਦ ਜਿਵੇ ਸ਼ਾਮ ਹੈ
ਹੰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਰਾਤ ਤੋਂ ਬਾਦ
ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਗਲ ਬਾਤ ਤੋਂ ਬਾਦ
ਸੁਰਖ਼ ਸਵੇਰ ਦੀ ਨਵੀਂ ਪ੍ਰਭਾਤ ਹੈ
ਇਕ ਨਵੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੈ
ਇੱਕ ਕੋਰਾ ਕਾਗਜ਼,
ਤੇ ਇੱਕ ਮੈਂ ….
ਸੋਚਿਆ …ਕੁਝ ਲਿਖਾਂ!!!
ਕੁਝ ਬੀਤੇ ਪਲ…
ਇੱਕ ਗੁਜ਼ਰਿਆ ਕੱਲ੍ਹ ,
ਉਣੀਂਦਰਾਂ ਦੇ ਸੁਫਨੇ
ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇ ਸੱਖਣੇ !!!
ਕੁਝ ਮਿੱਠੀਆਂ ਬਾਤਾਂ
ਕਈ ਧੁੰਦਲੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ..
ਹੋਰ ਵੀ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਕੀ !!!!!!!!
ਤਿਤਲੀਆਂ ਵਾਂਗ ਉੱਡਦੇ ਅੱਖਰ ,
ਰੰਗ ਬਿਰੰਗੇ ਤਾਂ ਸੀ , ਪਰ…..
ਮੇਰੀ ਪਕੜ ਤੋਂ ਪਰ੍ਹੇ !!
ਅੱਖਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ
ਪੰਛੀਆਂ ਵਾਂਗ ਕੈਦ ਕਰਨਾ
ਗੁਨਾਹ ਹੀ ਹੈ!!!
ਮੈਂ ਕ਼ਾਫਿਰ ਨਹੀਂ ..
ਜੋ ਗੁਨਾਹ ਕਰਦੀ …
ਇਸ ਪਸ਼ੋ-ਪੇਸ਼ 'ਚ ਬਚੇ …
ਇੱਕ ਕੋਰਾ ਕਾਗ਼ਜ਼
ਤੇ ਇੱਕ ਮੈਂ !!
