ਸੂਤਰਧਾਰ

ਸੂਤਰਧਾਰ …..
ਇਕ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਰਚਨਾਕਾਰ
ਇਕ ਪਟਕਥਾ ਅਧੀਨ
ਹਰ ਪਾਤਰ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਥਾਂ ਦਿਵਾਓਂਦਾ ਹੋਇਆ
ਹਰ ਪਾਤਰ ਨੂੰ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਹੋਇਆ
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਅੰਜਾਮ ਤਕ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ..

ਕਈ ਵਾਰ ਪਾਤਰ
ਆਪਣੇ ਕਿਰਦਾਰ ਤੋਂ ਨਾਖੁਸ਼ ਹੋਏ..
ਪਟਕਥਾ ਦੇ ਬਾਗੀ ਵੀ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ..
ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਸੂਤਰਧਾਰ
ਆਪਣਾ ਕਿਰਦਾਰ ਨਿਭਾਓਂਦਾ ਹੋਇਆ
ਹਰ ਪਾਤਰ ਨੂੰ ਇਕੋ ਸੂਤਰ ਦੇ ਨਾਲ
ਜੋੜੀ ਰਖਣ ਦੀ ਅਨਥੱਕ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ..

ਸੂਤਰਧਾਰ….
ਤਾਂ 'ਓਹ ਪਰਮਾਤਮਾ' ਵੀ ਹੈ ਜੋ ਉਪਰ ਬੈਠਾ ,
ਖੂਨ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ
ਜਿੰਦਗੀ ਚ' ਕਈ ਪਾਤਰਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ
ਇੰਜ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਪਟਕਥਾ ਵੀ ਅੰਜਾਮ ਤਕ ਚਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਬਾਗੀ ਤਾ ‘ਉਸ ਦੀ’ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਪਾਤਰ ਵੀ ਬਣਦੇ ਨੇ
ਜਿਨ੍ਹਾ ਨੂੰ ‘ਉਸ ਸੂਤਰਧਾਰ’ ਦੇ
ਜੋੜੇ ਹੋਏ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਤੇ ਯਕੀਨ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ,
ਪਰ ਸੂਤਰ ਦੇ ਰੰਗ ਜਿਵੇ ਫਿੱਕੇ ਪੈਣ ਤੇ
ਕਪੜੇ ਬਦਰੰਗ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਓਵ ਹੀ ‘ਊਸ਼ ਸੂਤਰਧਾਰ’ ਦੇ
ਜੋੜੇ ਹੋਏ ਰਿਸ਼ਤੇ ਜਦ ਫਿੱਕੇ ਪੈ ਜਾਣ
ਤਾਂ ਉਸ ਬਾਗੀ ਹੋਏ ਪਾਤਰ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ
ਬਦਰੰਗ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ………