"ਇੱਕ ਮੁਠ ਚੁੱਕ ਲੈ ਦੂਜੀ ਤਿਆਰ"

'ਭੰਡਾ ਭੰਡਾਰੀਆ ਕਿਤਨਾ ਕੁ ਭਾਰ , ਇੱਕ ਮੁਠ ਚੁੱਕ ਲੈ ਦੂਜੀ ਤਿਆਰ" ...ਦੂਰੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਖੇਡਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸੀਮਾ ਦਾ ਦਿਮਾਗ ਇੱਕੋ ਗੱਲ ਚ ਫੱਸ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ "ਇੱਕ ਮੁਠ ਚੁੱਕ ਲੈ ਦੂਜੀ ਤਿਆਰ" ...ਪਾਪਾ ਦੇ ਅਚਾਨਕ ਚਲੇ ਜਾਣ ਕਰ ਕੇ ਘਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਭਾਰ ਜਿਵੇਂ ਸੀਮਾ ਉੱਤੇ ਆ ਗਿਆ ਸੀ. ਸੀਮਾ..ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਦੀ ਸਹੇਲੀ...ਪਹਿਲੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਗਿਆਰਹਵੀਂ ਤੱਕ ਸਾਡਾ ਸਾਥ ਰਿਹਾ ਪਰ ਘਰ ਦੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਹੋਰ ਪੜ੍ਹਣ ਦੀ ਇਜ਼ਾਜ਼ਾਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਤ ਉਸਨੇ ਨੌਕਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਹਾਲਾਂ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਪੜ੍ਹਣ ਦਾ ਚਾਅ ਬਹੁਤ ਸੀ ਪਰ ਘਰ ਦੀ ਰੋਜ਼ੀ ਰੋਟੀ ਚਲੌਂਦੇ ਉਹ ਉੱਸੇ 'ਚ ਹੀ ਫੱਸ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ . ਇਕ ਦਿਨ ਮਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕੀ ਉਸਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਨਿਸ਼ਾ ਵਿਆਹੁਣ ਜੋਗੀ ਹੋ ਗਈ...ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਨਿਸ਼ਾ ਦਾ ਵੀ ਵਿਆਹ. ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਵੀ ਇੰਜੀਨੀਅਰ ਲੱਗ ਗਿਆ ..ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪਸੰਦ ਦੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਲਿਆ..ਇੰਝ ਉਹ ਦੋਨੋ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਸੁਖੀ ਵੱਸਣ ਲੱਗ ਪਏ. ਫਿਰ ਮਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਕੇ ਘਰ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਖਸਤਾ ਹੋ ਗਈ ਹੈ..ਘਰ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਵਾਇਆ..ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਨੇ ਜਕੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ..ਬਾਕੀ ਸਭ ਤਾ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਬੀਜ਼ੀ ਸੀ, ਸੀਮਾ ਮਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ਼ ਕਰਵੌਂਦੀ ਰਹੀ...ਅੱਖ ਉਦੋਂ ਖੁੱਲੀ ਜਦ ਮਾਂ ਵੀ ਗੁਜ਼ਰ ਗਈ.. ਸੀਮਾ ਹੁਣ ਇਕੱਲੀ ਸੀ...ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸ ਬਾਰੇ ਕਿਓਂ ਨੀ ਕਦੀ ਕੁਝ ਸੋਚਿਆ...ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇਹ ਖੇਡ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਹੀ ਖੇਡ ਜਾਪਣ ਲੱਗ ਗਈ "ਇੱਕ ਮੁਠ ਚੁੱਕ ਲੈ ਦੂਜੀ ਤਿਆਰ" ...