ਪਾਗਲ ਹਵਾ
ਜਦ ਵੀ ਆ ਕੇ ਮੇਰੀ ਸੋਚਾਂ ਦਾ
ਪੱਲਾ ਖੜਖੜੌਂਦੀ ਹੈ
ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਕੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਕੇ ਹੁਣ ਉਹ ਵਗਦੀ ਹੈ
ਕਿਸੇ ਮੁਖਾਲਿਫ ਦਿਸ਼ਾ 'ਚ….
ਪੀਲਾ ਜਿਹਾ ਚੰਨ,
ਜੋ ਜਰੀਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਸੁਨੇਹੇਆਂ ਦੇ ਅਦਲ ਬਦਲ ਦਾ…
ਮੇਰੇ ਹੰਜੂ ਵਾਂਗ ਉਹ ਵੀ ਅਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ…
ਇਕ ਨਾਮ ਜੋ ਖਾਲੀ ਵਰਕੇ ਦੇ ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਚ
ਅਕਸਰ ਲਿਖਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ…..
ਸਮੇ ਦੀ ਸੀਲਣ ਨੇ ਅੱਜ ਉਹ ਵੀ ਲੀਰੋ ਲੀਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ...
ਇੱਕ ਨਦੀ ਜੋ ਨਿਕਲੀ ਸੀ
ਸਾਗਰ ਦੇ ਮਿਲਣ ਲਈ
ਮਰੁਥਲ ਦੀ ਗਰਮ ਰੇਤ ਵਿਚ ਹੀ ਗੁਮ ਹੋ ਗਈ..
ਇਕ ਲੜ੍ਹ ਜੋ ਜਗਦੀ ਸੀ
ਦੋਨੋ ਸਿਰਿਆਂ ਤੋਂ...
ਐਸੀ ਜਲੀ ਕੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ
ਆਪਣੇ ਹੀ ਸੇਕ 'ਚ ਸੜ ਕੇ ਸ੍ਵਾਹ ਹੋ ਗਈ ...
ਯਾਦਾਂ ਉਸ ਸੁਲਗਦੇ ਸੰਦਲ ਵਾਂਗ ਨੇ
ਜੋ ਮਿਹਕ ਵੀ ਨੇ ਤੇ ਅੰਗਾਰ ਵੀ!!!
No comments:
Post a Comment