ਕਲ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਫਿਸ ਵਿੱਚ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵੀਰ ਦਾ ਫੋਨੇ ਆਇਆ. ਸੁਨੇਹਾ ਸੀ ਕਿ ਦੂਰ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਮਾਮੀ ਜੀ ਪੂਰੇ ਹੋ ਗਏ. "ਦੂਰ ਦੇ" ਇਸ ਕਰ ਕੇ ਕਿ ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਬਾਦ ਮਿਲਨਾ -ਜੁਲਨਾ ਘੱਟ ਹੁੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਖਤਮ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਜੋ ਅਹਿਸਾਸ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਮੈਂ ਨਿਭਾ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹਨਾ ਨਾਲ, ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਗਿੱਲੀਆਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ.. ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਉਹਨਾ ਦੇ ਘਰ ਫੋਨ ਕਰ ਕੇ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਓਥੇ ਹੋਣ ਦੀ ਖਾਨਪੂਰਤੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ. ਰਾਤ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ ਕਿ ਉਠਾਲਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੇ ਦਿਨ ਦਾ ਬਣੇਗਾ.ਜੇ ਛੁੱਟੀ ਵਾਲਾ ਦਿਨ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਜਾ ਆਵਾਂਗੀ ਨਹੀ ਤਾ ਫਿਰ ਫੋਨ ਹੀ ਕਰ ਦਿਆਂਗੀ.
ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਉੱਠੀ ਤਾਂ ਉਹੀ ਰੋਜਮਰਾ ਦੇ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਸੀ. ਖਾਨਾ ਬਣਾਨਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਆਟਾ ਗੁੰਨਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ . ਆਟਾ ਗੁੰਨਦਿਆਂ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕਿ ਜੋ ਮਾਮੀ ਜੀ ਕੱਲ ਪੂਰੇ ਹੋਏ, ਮੈਨੂੰ ਆਟਾ ਗੁੰਨਨਾ ਉਹਨਾ ਨੇ ਹੀ ਸਿਖਾਇਆ ਸੀ..... ਫਿਰ ਹੋਰ ਵੀ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਸਿਲਸਿਲੇ ਤੁਰ ਪਏ..ਐਨੇ ਨੂੰ ਸ੍ਕੂਲ ਬੱਸ ਦੇ ਹੋਰਾਂ ਨੇ ਵਾਪਿਸ ਅੱਜ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤਾ. ਹੁਣ ਫਿਰ ਆਫਿਸ ਵਿਚ ਹੀ ਹਾਂ.. ਅਤੇ ਸੋਚ ਰਹੀ ਹਾਂ ਕਿ ਏ.ਸੀ. ਆਫੀਸਾਂ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਕੇ ਜਿਵੇਂ ਧੁੱਪ ਛਾਂਹ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਉਵੇਂ ਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚੋਂ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਵੀ ਮੁੱਕਦੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
No comments:
Post a Comment